Αντιμετώπιση παθήσεων κροταφογναθικής άρθρωσης
Οι παθήσεις της Κ.Φ.Γ.Δ. μπορεί να είναι ποικίλης αιτιολογίας, απλής ή και συνδυαστικής. Συνήθως το είδος της πάθησης της άρθρωσης είναι λειτουργικό, όπου η αιτιολογία της δεν σχετίζεται ούτε με αναπτυξιακές ή τραυματικές διαταραχές ούτε με υποκείμενες συστηματικές νόσους (αυτοάνοσες – ρευματικές). Η αιτιολογία αποδίδεται σε προβληματική λανθασμένη συνήθως χρόνια χρήση λειτουργία τους.
Συχνά αναφέρεται και ως σύνδρομο Κ.Φ.Γ.Δ. Ο όρος «σύνδρομο» αναφέρεται σε παθήσεις όπου κλινικές εκδηλώσεις και συμπτώματα μπορεί να είναι πολλαπλά και να αφορούν πολλές δομές ταυτόχρονα. Στην συγκεκριμένη συνδρομή η προβληματική χρόνια χρήση της άρθρωσης (όπως για παράδειγμα ο βρουξισμός, δηλαδή το τρίξιμο των δοντιών ιδιαίτερα κατά τον ύπνο) μπορεί να προκαλέσει σταδιακή αποδιοργάνωση και επακόλουθη φλεγμονή και δυσλειτουργία τόσο των ανατομικών δομών της άρθρωσης, όσο και των γειτονικών μασητηρίων μυών.
Τα συμπτώματα του δυσλειτουργικού συνδρόμου ποικίλουν σε εντόπιση και ένταση και αφορούν είτε την άρθρωση ή τους μασητήριους μύες ή και συνδυασμό. Και στις δύο εντοπίσεις χαρακτηρίζονται από πόνο (αρθραλγία – μυαλγία) στην διάνοιξη και κλείσιμο του στόματος, ιδιαίτερα στη μάσηση ή κατά την ψηλάφηση τους. Η αρθραλγία εντοπίζεται εμπρός από το αυτί, ενώ η μυαλγία μπορεί να αντανακλά και στον κρόταφο ή τον λαιμό. Συχνό σύμπτωμα σε προσβολή της άρθρωσης όταν αποδιοργανωθεί είναι η παραγωγή κρότων στο άνοιγμα και κλείσιμο του στόματος ή και ο περιορισμός της μέγιστης διάνοιξης του στόματος.
Ποια είναι η θεραπεία του δυσλειτουργικού συνδρόμου;
Σε ήπια συμπτώματα η θεραπεία επιτυγχάνεται με διόρθωση του τρόπου χρήσης της άρθρωσης , εφόσον διαπιστωθεί με αντίστοιχες οδηγίες από τον θεράποντα. Σε οξεία φαση χορηγούνται αντιφλεγμονώδη ή/και αναλγητικά. Σε παραγωγή κρότων, περιορισμό διάνοιξης του στόματος ή μυαλγίες μπορεί να χορηγηθούν μυοχαλαρωτικά φάρμακα σε συνδυασμό ή όχι με την κατασκευή κάποιου ειδικού νάρθηκα σύγκλεισης που εφαρμόζεται κάποιες ώρες μεταξύ των δοντιών. Ο νάρθηκας αυτος είναι ανεκτός στην συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών και η αποτελεσματικότητα του είναι ορατή άμεσα. Σε περιπτώσεις εμμένουσας εσωτερικής αποδιοργάνωσης της άρθρωσης, συχνών υποτροπών, έντονης δυσλειτουργίας ή περιορισμού της διάνοιξης του στόματος, η θεραπεία μπορεί να συνδυαστεί και με κλειστή ή ανοικτή επέμβαση στην άρθρωση. Σε προχωρημένες εκφυλιστικές καταστάσεις των αρθρικών επιφανειών η θεραπεία επιτυγχάνεται με ανοιχτή αρθροπλαστική της άρθρωσης.
.